آسیب شناسی اجمالی صدور پیش بینی بلندمدت

1- مدلهایی که در سرتاسر جهان اجرا می شوند(مدل های اقلیم میان مدت و مدل های کوتاه مدت نظیر GFS, ECMWF و ... ) قابلیت دقیق و کامل شبیه سازی رفتار جو را ندارند.
2- مدلهایی که در سرتاسر جهان ارائه می شوند معمولاً با منطقه ما (ایران) سازگار نیستند.
3- جزئیات رفتار جو در این مدلها براحتی و بدون ابزارهای کمکی نظیر تصاویر ماهواره، رادار هواشناسی، نقشه های هواشناختی (Skew-T) و ایستگاه های خودکار  قابل استنباط نیست. 

 4- تفسیر این مدلها کار راحتی نیست لذا نیازمند تجربه و شناخت فراوانی است (منبع بازنشر و همرسانی http://parno.blogsky.com).
5- در حال حاضر تمام چشم اندازها دارای جنبه تحقیقاتی و پژوهشی دارند و درحد گمانه زنی هستند(منبع بازنشر و همرسانی http://parno.blogsky.com).
6- تمام مدلهای دینامیکی و وضعیت شاخصها نگرش کلی از آینده را  نشان می دهند و مدلهای آماری هم گذشته را برای آینده تعمیم می دهند.
7- دسترسی و تهیه الگوهای مناسب منطقه به این راحتی نیست نیازمند سالها پژوهش و تحقیقات و تلاش مستمر است اما قابل دسترسی است.
8- پیش بینی های کوتاه مدت و فصلی و اقلیمی در هر کجای جهان عاری از خطا نیستند .
9- مدلها و الگوهای جوی اجرا شده برای همه مناطق جهان مناسب نیستند اما کمک کننده هستند.
10- در هر منطقه ایی باید مدلهای خاص آن منطقه را با توجه به شرایط حاکم اجرا و کالیبره کرد(منبع بازنشر و همرسانی http://parno.blogsky.com).
11- چشم اندازه های میان مدت (14 تا 30 روز) بلند مدت (از 2 ماه تا 2سال) با خطای بسیار بالایی همراه هستند.
12- علم هواشناسی و اقلیم شناسی بشدت تجربه پذیر و تحقیقاتی و زمان بر است و اینطوری نیست که بتوان براحتی به نتایج مناسب رسید.
13- سازمان هواشناسی کشور و زیر مجموعه آن (پژوهشگاه هواشناسی ، مرکز ملی اقلیم شناسیو مرکز ملی خشکسالی)  علیرغم وجود مشکلات متعدد همچنان در حال تلاش جهت دسترسی به الگوهای کوتاه مدت و میان مدت و بلند مدت برای کشور و منطقه هستند .
✅ نتیجه:
با وجود موارد بالا بیش از 60 تا 70 درصد به چشم اندازهای بلند مدت در حال حاضر (بویژه ارائه شده توسط شبکه ها مجازی در زمینه آب و هواشناسی)  اعتماد نکنید و همیشه درصدی خطا در برنامه ریزیها بخاطر عدم دسترسی به جزئیات رفتار جو و خطای مدلها وتغییرات ناگهانی جو در نظر داشته باشید.